ભગવાન પાસે બેસ, શાંતિથી.
જરૂરી નથી કે મંદિરમાં,
ઘરના જ કોઈ ખૂણે,
સોફા પર,
ગાર્ડનમાં –
જગ્યા કોઈ પણ હોય,
પણ ત્યાં થોડી શાંતિ હોય.
ભગવાન સાથે તાદાત્મ્ય કેળવવની અનુકૂળતા હોય. બસ તે જ તારા માટે મંદિર છે.
ભગવાન પાસે બેસ,
જેમ એક દીકરો પોતાની માં પાસે બેસે.
કોઈ માંગણી નહિ,
ફરિયાદ નહિ,
વાયદાઓ નહિ,
ઈચ્છાઓ નહિ,
અપેક્ષાઓ નહિ.
ભગવાન પાસે બેસ.
તેને પૂછ.
તમે ખુશ છો,
મારુ જીવન જોઈને ?
શું હું તમને ગમે તેવું જીવન જીવું છું ?
હોંશિયાર નહિ,
સહજ બનો.
ચતુર નહિ,
શરળ બનો.
ભગવાન પાસે બેસ.
દિલ ખોલીને બેસ.
સમાજને ભલે છેતર પણ ભગવાનને છેતરાવાનું છોડ. પોતાના દુર્ગુણો સમાજ પાસે ભલે છુપાવ,
પણ ભગવાન પાસે ના છુપાવ.
જેવો છો તેવો જ બનીને બેસ.
ભગવાન પાસે બેસ.
રોવું આવે તો રડી લે.
હસવું આવે તો હસી લે.
કઈ ના સમજાય તો ચૂપ-ચાપ, છાનો-છપનો બેસ, પણ એકવાર ભગવાન પાસે બેસ.
આપણે મંદિરે જઈને, તીર્થસ્થળે જઈને
પણ ક્યાં ભગવાન પાસે બેસીએ છીએ ?
આપણે મંદિર અને તીર્થસ્થળે પણ પતિ, પત્ની, ભાઈ, કાકા, કાકી, ફુઈ, માસા કે મિત્ર પાસે જ બેસીએ છીએ.
બહુ થયું હવે કોઈ નહિ,
હવે બસ ભગવાન પાસે બેસ.
ખુબ દોડ્યા,
હવે જરા અમથું થોભીએ. ખુબ જોયું બહાર હવે થોડું ભીંતર ડોકિયું કરીએ.
જેને ચાર ધામોમાં,
વૈકુંઠમાં,
વેટિકનમાં અને મક્કામાં શોધ્યો તે તારી ભીંતર,
તારી સાથે, તારામાં જ છે.
તું જ તારું મંદિર ને તું જ તારો ભગવાન. હવે થોડો સમય તું તારી સાથે બેસ. ભગવાન પાસે બેસ.