બ્રાઝીલ પાસેના પરાના સ્ટેટમાં છે ભાવનગર બ્રીડના હજ્જારો ગૌ-વંશ

ગુજરાત સમાચાર ૨૨ મી ૨૦૨૦

– આજે બોળચોથ – ગૌવંશના પુજનનું પર્વ

ભાવનગર, તા. 19 ઓગસ્ટ 2019, રવિવાર

શ્રાવણ વદ ચોથ-બોળચોથ તરીકે ઉજવાય છે. શ્રાવણી પર્વસમુહમાં આ પ્રથમ દિવસ છે. સોમવાર – આ દિવસે ગૌવંશ અને ખાસ કરીને ગાય અને વાછરડાની પૂજા કરવાની પરંપરા છે. ધાર્મિક માન્યતા અને સંસ્કૃતિ મુજબ આ ક્રિયાકાંડ થાય છે જ્યારે ગૌ-વંશની સ્થિતિ જુદી છે. પ્રત્યેક શહેર-ગામમાં રખડતી ગાયો, આખલા, ખૂંટનો ત્રાસ કાયમી બન્યો છે. આ પરિપેક્ષ અને આ બોળચોથના દિવસે ઇતિહાસ પર નજર કરતા પશુપાલન અને જીવદયા-સંસ્કાર મૂલ્યના ઉદાહરણ જોવા મળે છે.
ભાવનગરના રાજવી મહારાજા કૃષ્ણકુમારસિંહજીના પશુપાલન પ્રેમ અને જીવમાત્ર પ્રત્યે અનુકંપાના દસ્તાવેજ રૃપે ભાવનગરી ખૂંટનો દેહ આજે પણ દ. અમેરિકામાં સચવાયેલો છે. આઝાદી પછીના એ સમયમાં બ્રાઝીલ પાસેના પરાના રાજ્યના મોટા પશુપાલક મિ.ગ્રેસિયા સિડ ભારતમાંથી પણ સારા પશુઓ લઈ જતા અને પોતાના દેશમાં પશુપાલન, ડેરી ઉદ્યોગ ચલાવતા. મિ. સિડને ભાવનગરની દરબાર ગૌશાળામાં ઉત્તમ કોટીનો ખૂંટ હોવાની માહિતી મળી તે ભાવનગર આવ્યા મહારાજા કૃષ્ણકુમારસિંહજીને મળ્યા. સિડએ આ કૃષ્ણાખૂંટ ખરીદવાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી કોરો ચેક આપ્યો. મહારાજાએ આ પશુપાલકની પારખુ નજર અને પરદેશમાં ગુજરાતની એક બીડ-ઔલાદ ઉભી થાય તે હેતુથી ખૂંટ આપ્યો. મિ.સિડના મતે આ ખૂંટની કિંમત ૫૦,૦૦૦ હતી પરંતુ કૃષ્ણકુમારસિંહજીએ માત્ર રૃા.૧૦,૦૦૦ જ ચેકમાં લખ્યા.
આ ખૂંટ બ્રાઝીલના પરાના રાજ્યમાં લઈ જવાયો જ્યાં તેના દ્વારા ધણ ઉભું થયું જેને ભાવનગર બ્રીડ-ભાવનગર ઔલાદ તેવું નામ અપાયું. આ કૃષ્ણાખૂંટ અને તેના બીડ એટલી ઉપયોગી સાબિત થઈ અને ત્યાંના રાજયાધિકારીઓને એટલી પસંદ પડી કે ‘કૃષ્ણા’ના મૃત્યુ બાદ તેના દેહને સ્ટફ કરી પરાના મ્યુઝીયમમાં મુકાયેલ છે. કૃષ્ણકુમારસિંહજી ૧૯૬૩માં યુરોપ ગયા ત્યારે મિ.સિડએ તેમને સપરિવાર આગ્રહસહ પરાના સ્ટેટ બોલાવ્યા અને તેમના હસ્તે મહારાજ કૃષ્ણકુમારસિંહજી રોડ નામકરણ પણ થયું. એક પશુના કારણે આજે પણ ભાવનગરનું નામ વિદેશમાં ગૌરવ સાથે લેવાય છે અને આજ ભાવનગરમાં રખડતા આખલા, ખુંટ, ગાયને કારણે લોકો ત્રસ્ત છે.
સરકારને પશુનું ખરૂ મુલ્ય સમજાયું ન હતું
કૃષ્ણા ખુંટ દ. અમેરિકાના પશુપાલક લઈ ગયા તે પૂર્વે તે સમયની સૌરાષ્ટ્ર સરકારે પણ આ ખૂંટની માગણી કરી હતી. મહારાજા કૃષ્ણકુમારસિંહજીએ સંમતિ આપી સરકાર કિંમત નક્કી કરે તેમ જણાવ્યું. સરકારી અધિકારીઓ કિંમત એટલી ઓછી જણાવી કે મહારાજાને લાગ્યું આ લોકોને પશુના યોગ્ય મુલ્ય વિશે ખબર નથી તે તેનો ઉછેર અને જાળવણી પણ ન જ કરી શકે. મહારાજાએ ખૂંટ ન આપ્યો. દેશ માટે પ્રથમ રાજ્ય સમર્પિત કરી દેનાર રાજવીને પૈસાનો સવાલ ન હતો પરંતુ પશુના જતનની ચિંતા હતી તેનો આ કિસ્સો ઉદાહરણરૃપ છે.
દુઝણી નહીં વસુકી ગયેલી ગાય માગી મોંઘીબાએ…
ખરી ગૌ-સેવા શું છે તેની સત્ય ઘટના મુકુંદરાય પારાશર્યના સત્યકથાઓ પુસ્તકમાં વાંચવા મળે છે. ગોહિલવાડના એક ગામની મોંઘીબા નામની વિધવાએ પતિની ઉત્તરક્રિયામાં ઘરની દુઝણી ગાય ગૌદાનમાં આપી દીધી. ગૌ-સેવા કરતા દંપતિની આ વિધવાને બીજી ગાય લઈ લેવા માટે ગામના ગરાસિયા દરબારે જણાવ્યું. ઠીક પડે તે ગાય લઈ જવા દરબારે જણાવ્યું ત્યારે વસુકી ગયેલી ગાય પસંદ કરી મોંઘીબા ઘરે લઈ ગયા. કોઈ દુઝણાની આશા વગર માત્ર ગૌસેવા માટે આ ગાય લીધી અને જીવંત પર્યત તેની સેવા કરી. છેલ્લા દિવસોમાં શરીર અટક્યું ત્યારે વૈદ્યએ દૂધ લેવા જણાવ્યું પરંતુ સમજણા થયા બાદ દૂધ, ઘી, દહીં કે છાસ પણ ન લેનાર મોંઘીબાએ દૂધ ન જ લીધું. તેમનું મૃત્યુ પણ ફળીયા બાંધેલી ગાય પાસે જ થયુ ંહતું. આ સત્ય ઘટના એ પુસ્તકમાં હૃદયદ્રાવક શબ્દો સાથે લખાયેલી છે. એક તરફ આવા વ્યક્તિ પણ હતા – હોય છે તો બીજી તરફ પોતાના દુઝણા ઢોરને ગામમાં પ્લાસ્ટીક ખાવા રખડતા મુકી દેનારા માલધારીઓ પણ છે.

बड़ोदरा के एक गांव में लाक डाउन लगने के बाद

बड़ोदरा के एक गांव में लाक डाउन लगने के बाद से ही हर रोज रात में ये तेंदुआ इस गाय से मिलने आता है और घंटों ऐसे ही बैठा रहता है मानो वो किसी अपने से मिल रहा हो

रोज रोज कुछ देर के लिए गांव के कुत्तों का डरकर भौंकने और रात भर के लिए गांव के बाहर भाग जाने से गांव वालों ने सीसीटीवी कैमरा लगवाया तो ये नजारा दिखा

चूंकि तेंदुआ गांव के किसी जानवर को नुक्सान नहीं पहुंचाता है और दो-तीन घंटे गाय के पास बैठने के बाद चला जाता है इसलिए गांव वालों ने इस बात का पता लगाना शुरू कर दिया कि गाय और तेंदुए की इस अजीब प्रेम के पीछे क्या रहस्य है

इस रहस्य से पर्दा उठाया गाय के पुराने मालिक ने

उसने बताया कि 2010 में जब ये तेंदुआ छोटा था और इस गाय ने पहले बछिया को जन्म दिया था तब इस तेंदुए की मां को शिकारियों ने मार दिया था इसलिए वन विभाग वाले इस तेंदुए को उसकी गाय के पास लाते थे जहां वो उनके सामने ही दुध निकालकर तेंदुए को पिलाता था और इतने समय में तेंदुआ को गाय खुब दुलारती थी

फिर जब तेंदुआ बड़ा हो गया तो इसने दुध पीना बंद कर दिया और ये गाय भी उसने बेच दी

अभी भी तेदुए को लगता है कि ये गाय उसकी मां है और ये बहुत दिनों से इसको खोज रहा था , अब जाकर ये उसको मिली है तो इसीलिए ये उससे मिलने चला आता है।

वैसे कुछ मित्रों का कहना है ये तस्वीर काफी पुरानी है लेकिन मैंने आज प्रथम वार ही इस तस्वीर को देखा है और ये तस्वीर और पोस्ट मेरे दिल को छू गयी है इसलिए मैं इसे पोस्ट कर रहा हूँ!! ….

Share this:

🌹🌹जय श्री भैरवाय नम:🌹🌹
रामनगर जसवाडी रोड खंडवा

हंस जैन 98272 14427 गाय और ग्रहों की शान्ति 🐂🐂🐂🐂🐂

“महाभारत” में कहा गया है, “जो पुरूष गौ माता की सेवा करता है और सभी प्रकार से उनका अनुगमन करता है, उस पर संतुष्ट होकर गाएं उसे अत्यन्त दुर्लभ वर प्रदान करती है। जो मनुष्य जितेन्द्रिय और प्रसन्नन्चित होकर नित्य गौओं की सेवा करता है, वह समृद्धि का भागी होता है।”

पुराणों में 33 करोड़ देवी देवता और 68 करोड़ तीर्थ गौ माता में प्रतिष्ठापित बताए गए हैं। ज्योतिष में गोधूलि का समय विवाह के लिए सर्वोत्तम माना गया है। शास्त्रों के अनुसार जिस घर में गाय होती है उसमें वास्तु दोष स्वत: ही समाप्त हो जाता है।

जन्मपत्री में यदि शुक्र अपनी नीच राशि कन्या पर हो, शुक्र की दशा चल रही हो या शुक्र अशुभ भाव (6,8,12) में स्थित हो तो अपने प्रात: काल के भोजन में से एक रोटी सफेद रंग की गाय को 43 दिन तक लगातार खिलाने से शुक्र का नीचत्व एवं शुक्र सम्बंधित कुदोष स्वत: ही समाप्त हो जाते हैं। गाय को नियमित रोटी देना भी शुभ होता है।

सूर्य, चंद्र, मंगल या शुक्र की युति राहु से हो तो पितृ दोष होता है। यह भी मान्यता है कि सूर्य का संबंध पिता से और मंगल का संबंध रक्त से होने के कारण सूर्य यदि शनि, राहु या केतु के साथ स्थित हो या दृष्टि संबंध हो तथा मंगल की युति राहु या केतु से हो तो पितृ दोष होता है।

इस दोष से जीवन संघर्षमय बन जाता है। पितृ दोष होने के अन्य विधान भी हैं। ऎसे में गाय को प्रतिदिन या पितृ अमावस्या को रोटी, गुड़, चारा खिलाने से पितृ दोष दूर होता है।

किसी की जन्मपत्री में सूर्य नीच राधि तुला पर हो या अशुभ स्थिति मे हो या केतु के द्वारा परेशानियां आ रही हो तो गाय में सूर्य-केतु नाड़ी होने के फलस्वरूप गाय की पूजा करनी चाहिए।

गाय के घी का एक नाम “आयु” भी है, श्रुति कहती है “आयुवै धृतम” यानी गाय के दूध-घी से व्यक्ति दीर्घायु होता है। हस्त रेखा में आयु रेखा टूटी हुई हो तो गाय का घी काम में लें और गाय की पूजा करें, लाभ मिलता है।

देशी गाय की पीठ पर जो कूबड़ होता है वह “बृहस्पति” है। वेदों में कहा गया है, “श्येन: क्रोडोडन्तरिक्षं पाजंस्य वृहस्पति: ककूद बृहती: कीकसा:।। अर्थात “श्येन पक्षी (बाज) इसकी छाती, अंतरिक्ष इसका बल, बृहस्पति इसका कूबड, और बृहती नाम के छन्द इसकी हडिडयां हैं।

अत: जन्मपत्रिका में यदि बृहस्पति अपनी नीच राशि मकर में हो या अशुभ स्थिति में हो तो देशी गाय के इस बृहस्पति एवं शिवलिंग रूपी कूबड़ (ककुद ) के दर्शन करने चाहिए।
कहते हैं गौ माता के नेत्रों में प्रकाश स्वरूप भगवान सूर्य एवं ज्योत्सना के अधिष्ठाता चंद्र देव का भी निवास होता है

“भविष्य पुराण” में कहा गया है “कर्णयोरश्विनौ देवौ चक्षुषो: शशि भास्करौ” अर्थात- गाय के दोनों कानों में अश्विनी कुमार तथा नेत्रों मे चंद्रमा और सूर्य निवास करते हंै। जन्म-पत्री में सूर्य-चन्द्र कमजोर हो, तो गौ नेत्र के दर्शन करें, लाभ होगा।

शनि यदि अपनी नीच राशि मेष पर हो या साढे साती या ढैया चल रहा हो तो काली गाय को खल-कांकडे देना फायदेमंद होता है। राहु को शांत करने का भी यह उत्तम उपाय है। ये उपाय के साथ एक वचन भी लीजिये की गाय पर कभी अत्याचार न करेंगे न करने देंगे । धन्य्वाद ।

हंस जैन 98272 14427 💐💐🎄💐💐

Share this:

पीले रंग की साधारण सी साड़ी पहने, लोगों के जूते चप्पलों की रखवाली करके फुटकर पैसों से अपनी गुजर बसर करने वाली बांके बिहारी मंदिर मथुरा के बाहर बैठी इस महिला का परिचय कुछ ही समय बाद पूरा भारत जान जायेगा। कन्हैया के प्रति इनकी भक्ति व प्रेम के आगे हमारी सभी पूजा-अर्चना छोटी रह जाती हैं। मात्र 20 वर्ष की आयु में विधवा हुई महिला का नाम ही यशोदा है जो कि सार्थक भी है।
इनके चरण छूकर आशीर्वाद प्राप्त कर लेना भी किसी तीर्थ से कम नहीं, क्योंकि इन माता ने पिछले 30 वर्षों में 5,10,25,50 पैसे इकट्ठा करके, 40 लाख (4000000/-)रुपये की रकम से एक गौशाला व धर्मशाला का निर्माण शुरू कर डाला है।
शत शत नमन है कान्हा की इस माँ यशोदा को।

“बोलो वृंदावन बांके बिहारी लाल की

जय “

Share this:

https://www.facebook.com/groups/1246859858674789/permalink/3336445723049515/?sfnsn=mo

Share this:

ગૌરક્ષક રાજકુમાર

કટોસણ સ્ટેટનાં રાજકુમાર તખતસિંહજીએ રાજકોટમાં કરેલી ગૌરક્ષા

‘કંથા રણમે જાય કે, મત ઢૂંઢે કો સાથ;
તારા બેલી ત્રણ જણાં, હૈયું કટારી ને હાથ.’

‘રોકજો! રોકજો!’ એમ બૂમો પાડતા રાજકોટ શહેરમા જવાના નિર્જન રસ્તા પર કેટલાક માણસો સાત-આઠ ગાયોની પાછળ દોડતા જતા હતા. સામેથી રાજકોટની રાજકુમાર કૉલેજમાં અભ્યાસ કરતો એક વિદ્યાર્થી રાજકુમાર હાથમાં તલવાર સાથે આવતો હતો. તેણે પેલા લોકોની બૂમો સાંભળીને નાસી જતી ગાયોને પોતાની તલવાર આડી કરી રોકી પછી પાછળ દોડતા આવતા માણસો તે ગાયો લઈને ચાલ્યા ગયા. તેમની પાછળ કેટલાક નાગરિકો દૂર ઉભા રહી આ દ્રશ્ય જોતા હતા. તેઓ અંદરોઅંદર વાતો કરવા લાગ્યા કે, ‘જોયુ ? આ ક્ષત્રિય છે! ગૌબ્રાહ્મણ પ્રતિપાળ કહેવડાવવુ છે ને નાસી જતી ગાયોને રોકી કસાઈઓને સોપી. આપણે ગાયોને બચાવી હતી, ત્યાં આ કહેવાતા ગૌબ્રાહ્મણ પ્રતિપાળે તે ગાયોને અટકાવીને કસાઈઓને સોપી. આ કળિયુગના ક્ષત્રિય રાજકુમાર ગાયોનું રક્ષણ આમ જ કરે ને ?’
ઉપરના શબ્દો સાંભળતા જ તે કુમાર વિચારમાં પડ્યો અને વસ્તુસ્થિતિની તપાસ કરવા પોતાના માણસને મોકલ્યો. આ કુમારનું નામ હતુ ઝાલા તખતસિંહ. તે ઉત્તર ગુજરાતમાં કડી પાસે કટોસણ સ્ટેટનો રાજકુમાર હતો. કટોસણનો નાનકડો તાલુકો હતો છતાં પોતાના રાજકુમારને સારુ શિક્ષણ મળે તે માટે તેમના પિતાશ્રી કરણસિંહજીએ કાઠિયાવાડ-ગુજરાતમાં રાજકુમારોનાં શિક્ષણ માટે પ્રખ્યાત થયેલી એવી રાજકોટની રાજકુમાર કૉલેજમાં શિક્ષણ લેવા કુમારને મોકલ્યો હતો.
ગામડામાં ખુલ્લામાં કુદરતને ખોળે ઉછળેલા કુમારને કૉલેજનું જીવન કઈંક બંધિયાર જેવુ લાગતુ એટલે દરરોજ સવાર-સાંજે કુદરતી હવા ખાવા માટે કૉલેજની બોર્ડિંગનાં મેદાનમાં જતો હતો. અને ક્ષત્રિય ગમે તે કામે જાય છતાં પોતાની જીવનસંગિની તલવાર તો સાથે હોય જ. એટલે એ રીતે આજે વહેલી સવારમાં પોતે ખુલ્લામાં આંટો મારીને આવતો હતો અને ઉપરની ઘટના બની. કુમારની સાથે તેનો પસાયતો(નોકર) પણ હતો તેને તપાસ કરવા મોકલી કુંવર પેલા નાગરિકોની વાતો સાંભળતો ઉભો રહ્યો.
કુમાર તખતસિંહની ઉંમર માત્ર સોળ-સત્તર વર્ષની જ હતી. છતાં તેનું મજબૂત કદાવર શરીર જોનારને તેની ઉંમર વીસેક વર્ષની હશે એમ કહી આપતું હતુ. તેની હિંમત અને શક્તિ ભલભલા કસાયેલા યોદ્ધાને પણ હંફાવે એવી હતી. તે પોતે શિકારનો શોખીન હતો અને એકલે હાથે કદાવર પ્રાણીઓનો શિકાર કરતો હતો.

તપાસ કરતા વાત મળી કે સવારના પહોરમાં રાજકોટ શહેરનાં કેટલાક કસાઈઓ આઠ-દસ ગાયો લઈ બજારમાં થઈ જતા હતા. મહાજને તેની મોં માંગી કિંમત આપી તે ગાયો ખરીદી લેવા તેમને જણાવ્યુ હતુ પણ કસાઈઓએ મહાજનની માંગણી નકારી. થોડી રકઝક થઈ અને તે રકઝકમાં કિશોરો અને યુવાનોએ પેલી ગાયોને ભડકાવી નસાડી દીધી એટલે કસાઈઓ તે પકડવા પાછળ દોડ્યા હતા. તેવામાં આંટો મારવા નિકળેલ રાજકુમાર સામેથી આવતો હતો. તેણે ‘ગાયો રોકજો! ગાયો રોકજો!’ એવો અવાજ સાંભળી ગાયો રોકી અને માલધારી સમજીને કસાઈ લોકોને તે ગાયો વાળીને આપી. કસાઈઓ પણ કંઈ બોલ્યા વગર ગાયો સીધી કસાઈવાડે લઈ ગયા.
હકીકત સાંભળી રાજકુમાર તખતસિંહ વિચારમાં પડ્યો કે આજે સવારનાં પહોરમાં જ ગૌબ્રાહ્મણ પ્રતિપાળ હોવાનો દાવો કરનાર એક ક્ષત્રિય રાજાનો પુત્ર થઈ પોતાને હાથે જ નાસી જતી ગાયોને રોકી કસાઈઓને સોપી! જેથી આજે ગૌહત્યાનું પાપ માથે ચોટશે. ક્ષત્રિય પુત્ર માટે તો અજાણતા પણ ગૌહત્યાનું પાપ ભયંકર મનાય છે, તો હવે શુ કરવુ ? ગમે તેવુ જોખમ ખેડીને પણ ગાયો છોડાવવી જ જોઈએ- મનમાં એવો પાક્કો નિશ્ચય કર્યો.
આમ વિચાર કરી પોતે સીધો કસાઈઓની પાસે ગયો અને આજે આવેલી દરેક ગાયની યોગ્ય કિંમત લઈ ગાયો પોતાને સોપી દેવા તેમને જણાવ્યુ, પરંતુ કસાઈઓએ માન્યુ નહિ અને ચોખ્ખી ના પાડી દીધી. કુમારે પોતાની પરિસ્થિતિની ચોખવટ કરી તેમને ઘણા સમજાવ્યા. તેણે કહ્યુ : ‘ મેં અજાણતા ગાયોને રોકીને તમને સોપી તેથી કટોસણનાં રાજકુમારે કસાઈઓનાં હાથમાંથી નાસેલી ગાયોને પકડી કસાઈઓને સોપી ગૌવધ કરાવ્યો’ તેવી વાતો આખાયે શહેરમાં વાટે ને ઘાટે, ચૉરે ને ચૌટે ચાલી રહી છે. માટે ગમે તેટલી કિંમત લઈને પણ ગાયો તમારે મને સોપવી પડશે.
આમ ઘણુ કહ્યુ છતાં કુમારની કોઈ પણ વાત તે કસાઈઓએ ગણકારી નહિ. કસાઈઓ પણ હઠે ભરાયા હતા, તેઓ હજારો રૂપિયાથી પણ માને તેમ ન હતાં. કુમારે છેવટે આજીજી કરી, પરંતુ કુમારનાં કોઈ પણ પ્રયત્નો કામિયાબ નીવડ્યા નહિ. આથી કુમાર ખુબ ચીડાયો એક તો પોતે બરાબર ભૂખ્યો થયો હતો અને વળી કસાઈઓ કોઈપણ રીતે માનતા ન હતા. પોતે એક રાજકુમાર હોવા છતાં ખુબ જ આજીજી કરી તો પણ કસાઈઓએ જ્યારે માન્યુ નહિ ત્યારે છેવટે જીવના જોખમે પણ ગાયો બચાવવા તે કટિબદ્ધ થયો. કારણ કે –

“લાખ ગુમાવી શાખ રાખવી, શાખે મળશે લાખ;
લાખ રાખીને શાખ ગુમાવે, શાખ ગયે સૌ ખાખ.”

(ગમે તેમ લાખો રૂપિયાની મિલકતનું નુકશાન વેઠીને પણ આબરૂ સાચવવી જોઈએ, પરંતુ મિલકતનું રક્ષણ કરીને આબરૂ જવા દઈએ તો આબરૂ ગયા પછીનું બધુ જ નકામુ છે.)

કુમાર હવે જીવ ઉપર આવ્યો હતો તેને પોતાના નાકની કિંમત હતી. મનોમન નક્કી કરી લીધુ કે આજે માથુ અને ધડ જુદા પડી જાય તોય ભલે, પણ ગૌમાતાઓને છોડાવ્યા વગર નથી રહેવુ. તલવાર તાણી તે કસાઈઓ ઉપર તુટી પડ્યો. કસાઈઓ અને કુમાર વચ્ચે એક ભયાનક ધીંગાણુ શરૂ થઈ ગયુ. એકી સાથે તેણે ત્રણ-ચાર કસાઈઓને નાળિયેર વધેરે એમ વધેરી નાખ્યા અને કેટલાકને ઘાયલ કર્યા. કસાઈઓ પણ હવે હાથમાં ભયાનક હથિયારો લઈને રાજકુમારને ઘેરી વળ્યા. પરંતુ આખાયે અંગે ગુસ્સાથી કંપતો કુમાર આજે પોતાના શરીરનું ભાન ગુમાવી બેઠો હતો. તેને તો પોતાનું લોહી રેડીને પણ ગાયોને બચાવવી હતી એટલે તેના શરીરને થતી ઈજાઓ તો તેના ધ્યાનમાં પણ ન હતી. તેના હાથની તલવાર વીજળીના વેગે એટલી ઝડપથી ફરતી હતી કે તેની સામે કોઈ પણ રીતે ટકી શકાય એમ ન હતુ. છેવટે કસાઈઓ ઘાયલ થઈ ગાયો મુકી નાઠા. તેમણે પોતાનો માઢ(પોળ) બંધ કરી દીધો પણ કુમાર તો હવે મરણીયો બન્યો હતો તેને પોતાના જીવનની કંઈ જ પરવા ન હતી. તે પણ આખાયે શરીરે ઘાયલ થયો હતો. આખુયે શરીરે જુસ્સાથી ધ્રુજી રહ્યુ હતુ. આંખો લાલઘુમ થઈ ગઈ હતી, જાણે ત્રિપુરાસુરનો નાશ કરવા ભગવાન પિનાકપાણિ શંકર તૈયાર થયો હોય તેવો તે દીસતો હતો. તે નાસી જતા કસાઈઓની પાછળ પડ્યો. આથી કસાઈઓ માઢનાં દરવાજા બંધ કરી અંદર જવા લાગ્યા. માઢની નાનકડી બારી ખુલ્લી રહી ગયેલી તે બંધ કરનાર એક કસાઈ ઉપર પણ તેણે તલવારનો ઝાટકો માર્યો, પરંતુ તે ઝાટકો પેલા કસાઈએ ચુકાવી દીધો છતાં પણ તેની આંગળીઓ કપાઈ ગઈ અને બારી પરાણે બંધ કરવામાં આવી. કુમારની તલવારનો ઘા લાકડાના કમાડનાં ધ્રાગવા ઉપર અથડાવાથી તલવાર લાકડામાં ઉતરી ગઈ તેનું નિશાન કમાડનાં ધ્રાંગવા ઉપર થયુ. પછી અનેક જગ્યાએ ઘાયલ થયેલ કુમાર ગાયો વાળીને આવ્યો અને રાજકોટની બજારમાં આવી મહાજનની ઑફીસ આગળ લાવીને છુટી મુકી દીધી. અને મહાજનોની માફી માંગતા કહ્યુ કે- ‘માફ કરશો! અજાણતાં મારા હાથે કસાઈઓને ગાયો અપાઈ ગઈ હતી.’
મહાજનો તખતસિંહજીની મરદાનગી જોઈને વિવિધ પેરે પોરસાવવા લાગ્યાં :
‘રંગ બાપ! રંગ તને! રંગ તારી જનેતાને!… રંગ તારી રાજપૂતાઈને!..ભલે રાજકુમાર તખતસિંહ ભલે!’

કટોસણનાં ઠાકોર સાહેબ કરણસિંહજીને આ વાતની ખબર પડતાં જ તેમને પોતાના પુત્રના પરાક્રમથી પોરસ ચડ્યો અને પોતાની જાગીરના તમામ ગામોમાં સાકર વહેચાવી. કુમારની પાસે જઈ ઠાકોર સાહેબે તેને શાબાશી આપી કહ્યું : ‘બેટા! તે તો આપણી સાત પેઢીઓ ઉજાળી!’
કુમાર થોડો ખુશ થઈ બોલ્યો કે- ‘પિતાશ્રી મેં કાઈ મોટુ કામ નથી કર્યુ, ફક્ત ક્ષત્રિય ધર્મ નિભાવ્યો છે.’
જવાબ સાંભળી ઠાકોર સાહેબ રાજકુમારને ભેટી પડ્યા, પિતાની બાથમાં રહી કુમાર પોતાના શરીરે પડેલા ઘાની વેદના વિસરી ગયો.
………………………………………………………………………………
નોંધ:- ઉપરના ફોટામાં મુખ્ય ફોટો કાલ્પનિક છે જ્યારે એડિટ કરેલ નાનો ફોટો તખતસિંહજી બાપુનો રાજગાદી દરમ્યાનનો છે.

✍ટાઈપિંગ-ચેતનસિંહ ઝાલા✍

સંદર્ભ-(1) ગુજરાતની લોકકથાઓ(લેખક-ડાહ્યાલાલ બ્રહ્મભટ્ટ)
(2) કટોસણ સ્ટેટનો ઈતિહાસ(લેખક-દિનેશસિંહ હમીરસિંહ ઝાલા)
………………………………………………………………………………

Share this:

सुबोध कुमार

असहाय गौ ?
AV 3-28-1
1. एकैकयैषा सृष्टया संबभूव यत्रा गा असृजन्त भूतकृतो विश्वरूपा: | यत्रा विजायते यमिन्यपर्तु: स पशून् क्षिणाति रिफती रूशती।।
अथर्व3.28.1
जिन गौओं की ठीक से देख भाल होती है वे एक के बाद एक नियम से संतान उत्पन्न कर के हमारा कल्याण करती हैं। जिन गौओं का ठीक से ध्यान नहीं हो पाता वे बिखर जाती है,समाज को कलंक लगाती हैं और स्वयं नष्ट हो कर समाज को भी नष्ट कर देती हैं।
गौशाला क्यों ?
2.एषा पशून्त्सं क्षिणाति क्रव्याद भूत्वा व्यदवरी।
उतैना ब्रह्मणे दद्यात तथा स्योना शिवा स्याता ।। अथर्व वेद 3।28।2
असहाय गौ जो घूमती फिरती अभक्षणीय पदार्थों को खा कर अपनी भूख मिटाती हैं , संक्रामक संघातक गुप्त रोगों से ग्रसित हो जा़ती हैं। (ये रोग उपचार द्वारा भी असाध्य पाए जाते हैं, और ऐसी गौ के संपर्क से यह रोग मनुष्यों में भी आने की संभावना रहती है)
ऐसी असहाय गौओं को अच्छी भावनाओं से प्रेरित, निस्वार्थ जनों के संरक्षण मे पहुंचाने के लिए गोशालाओं/ गोसदनों की व्यवस्था करनी चाहिए,जिस से उन की ठीक से देख भाल हो सके।
3.शि॒वा भ॑व॒ पुरु॑षेभ्यो॒ गोभ्यो॒ अश्वे॑भ्यः शि॒वा । शि॒वास्मै सर्व॑स्मै॒ क्षेत्रा॑य शि॒वा न॑ इ॒हैधि॑ ॥ AV 3-28-3
इन गोशालाओं /गोसदनों में सब गौएं और घोड़े भी भूमि पर कल्याण करने वले सिद्ध हों ।
4. इ॒ह पुष्टि॑रि॒ह रस॑ इ॒ह स॑हस्र॒सात॑मा भव । प॒शून्य॑मिनि पोषय ॥ AV 3-28-4
इन गोशालाओं //गोसदनों के संचालन करने वाले सदस्य यम नियम का पालन करने वाले जितेंद्रिय उत्तम आचरण वाले हों । जिससे यहां रखे सब पशु स्वस्थ हों और समाज के लिए कल्याणकारी साधन उपलब्ध कराएं ।
5. यत्रा॑ सु॒हार्दः॑ सु॒कृतो॒ मद॑न्ति वि॒हाय॒ रोगं॑ त॒न्व॑१ स्वाया॑ह् । तं लो॒कं य॒मिन्य॑भि॒संब॑भूव॒ सा नो॒ मा हिं॑सी॒त्पुरु॑षान्प॒शूंश्च॑ ॥ AV 3.28.5
इन स्थानों पर पुण्यकर्मा यम नियम का पालन करने वाले लोग स्वस्थ और निरोग हो कर गोसेवा करते हुए आनंद से निवास करते हैं । (ऐसे वातावरण में स्वास्थ लाभ के लिए और निस्वार्थ गोसेवा करने के लिए स्वयंस एवकों का भी स्वागत हो।)
6. यत्रा॑ सु॒हार्दां॑ सु॒कृता॑मग्निहोत्र॒हुता॒म्यत्र॑ लो॒कः । तं लो॒कं य॒मिन्य॑भि॒संब॑भूव॒ सा नो॒ मा हिं॑सी॒त्पुरु॑षान्प॒शूंश्च॑ ॥ AV 3.28.6
इन स्थानों पर पुण्यकर्मा यम नियम का पालन करने वाले लोग स्वस्थ और निरोग हो कर आनंद से अग्निहोत्रादि गोसेवा पुण्य कर्म करते हुए निवास करते हैं । (ऐसे वातावरण में स्वास्थ लाभ के लिए और निस्वार्थ गोसेवा करने के लिए स्वयं सेवकों का भी स्वागत हो।)