Share this:

મલ્ટિનેશનલ કંપનીઓએ આપણને કહ્યું કે, વાળને સિલ્કી બનાવવા અમારું શેમ્પુ ઈસ્તેમાલ કરો અને *અરિઠા , શિકાકાઈ છોડો!!*

આજે હવે એ જ કંપનીઓ *અરિઠા અને આમળા અને શિકાકાઈયુક્ત શેમ્પુની કરોડોના ખર્ચે જાહેરાતો ટેલિવિઝન પર આપે છે.!!!*

પ્રદીપભાઈ ખીમાણી ઉમેરે છે કે, આપણે જ્યારે દાંત સાફ કરવા કોલસા કે નમકનો કે દાતણનો ઉપયોગ કરતા ત્યારે તોસ્તાન કંપનીઓ ભારતીયોની ઠઠ્ઠા – મશ્કરી કરતી હતી.

*હવે …* દરેક મલ્ટિનેશનલ કંપનીઓ કરંજ, બાવળ, લવિંગ વગેરેનો અર્ક નાંખીને ટુથપેસ્ટ બનાવે છે !

તેઓ કોલસાવાળી પેસ્ટ પણ બનાવે છે અને દરરોજ આપણને પૂછે છે કે , *” આપ કે ટુથપેસ્ટ મેં નમક હૈ ” ?*

હમણાં એક નવું તૂત નીકળ્યું છે : વ્હિટ બેલી .

કોઈ એક ઘનચક્કર સંશોધકે તારણ આપ્યું કે ઘઉંને કારણે પેટ વધે છે, તેમાં રહેલા ગ્લુટેનને કારણે ફાંદ વધે છે.

*કહેતા ભી દિવાના, સુનતા ડબલ દિવાના .*

કોઈ ધાનથી એમ પેટ વધતું નથી. માપમાં લો ત્યાં સુધી કશું જ ઝેર નથી.

બેશક , બાજરો , જુવાર , મકાઈ જેવા જાડા ધાનનો મહિમા અપરંપાર છે. પણ .. તેનો મતલબ એ નથી કે , ઘઉં નકરું નુકસાન કરે છે.

*સાવધાન રહો*, આવા કુપ્રચારથી બચો.

આપણી ફુલકા રોટલી જેવી સુપાચ્ય અને પોષક બ્રેડ આખી દુનિયામાં બીજી એકપણ નથી.

આવો જ એક ટ્રેન્ડ ચાલ્યો છે : વિગન બનવાનો.

*વિગન એટલે દરેક ડેરી પ્રોડક્ટનો નિષેધ.* દૂધ , દહીં , છાસ, માખણ, ઘી, ચીઝ, પનીર…. કશું જ નહિ લેવાનું .

*ભારતીયો માટે આ કોન્સેપ્ટ બેવકુફીથી વિશેષ કશું જ નથી.*
કારણ કે,
*પશ્ચિમમાં આ આઈડિયા પશુઓ પર અત્યાચાર રોકવાની ચળવળના ભાગરૂપે છે.*

ભારતનું ગોપાલન ક્રુરતાથી જોજનો દૂર છે. અહીં તો ગોપાલક જે – તે ગાયને નામથી ઓળખે છે, ગાય અથવા ભેંસ તેની સખી હોય છે.

અહીં ક્રુરતા જેવી કોઈ વાત જ નથી.

બીજું, દૂધ – દહીં, ઘી અને પનીરનું આપણી ડિશમાં આગવું સ્થાન છે. એનો મહિમા અને મહત્વ આપણે જાણીએ છીએ.

*યાદ રાખજો*, આજથી પાંચ-દસ વર્ષ પછી આપણે લોકોને વિગનમાંથી ફરી વેજિટેરિયન બનવા ઝુંબેશ કરતા હોઈશું.

અગાઉ અનેક બાબતોમાં આવું જ બન્યું છે. મૂર્ખ ન બનો, વેજિટેરિયન બનો, *વિગન બનવું એ મુર્ખતા છે.*

દેશી અને વેસ્ટર્ન કંપનીઓએ આપણને ઉપદેશ આપ્યો કે, *નમકમાં આયોડિન અનિવાર્ય છે.*

તેમણે શેરીમાં નમક વેચવા આવતા ફેરિયાઓની લારીઓ બંધ કરાવી. ફેરિયાઓ ભંગારની સામે નજીક જોખી આપતાં

કંપનીઓએ તગડો ભાવ નક્કી કર્યો.

મારો સવાલ તો એ છે કે, *દરિયાઈ મીઠું – સી સૉલ્ટ ખાવાની જરૂર જ શી છે ?*

આયુર્વેદમાં પણ *સિંધાલૂણ* નો મહિમા છે, હિમાલયન પિન્ક સોલ્ટ તરીકે ઓળખાતું ગુલાબી નમક પણ ગુણમાં બેજોડ છે.

મેં તો સગી આંખે યુરોપિયનોને ત્યાંના સુપરસ્ટોરમાં સો-બસો ગ્રામની ડબ્બી માટે ત્રણ-ચાર યુરો ( ” ત્રણસો – ચારસો રૂપિયા ” ) હસતાં – હસતાં ચૂકવતાં જોયા છે.

અહીં એ પહાડી નમક એકસો રૂપિયાનું કિલો મળે છે અને સિંધવ નમક પચાસ-સાંઠ આસપાસનું.

પણ આપણને તબિયત સારી રાખતા આપણા આવા દેશી નમકમાં રસ નથી, *બ્લડપ્રેશર હાઈ કરી નાંખતા* બ્રાન્ડેડ દરિયાઈ નમક આપણે હોંશે-હોંશે ખરીદીએ છીએ.

*ઉદાહરણોની અછત નથી , એક શોધશો તો હજાર મળશે.*

ચોખાના પૌઆ છોડ્યા આપણે અને કૉર્નફ્લેક્સ ઝાલ્યા.
*પૌઆ જેવો હળવો અને નિર્દોષ એકેય નાસ્તો નથી.*

પણ આપણને કહેવામાં આવ્યું કે, બાળકો જો આ કૉર્નફ્લેક્સ ખાશે તો અરબી ઘોડાં જેવા તંદુરસ્ત બની જશે. જાણે પૌઆ – મમરા ખાઈને આપણાં બાળકો લુલાં – લંગડા બની ગયા હોય!

આપણને કહેવાયું છે કે, *‘ ઈન્ડિયન કરી ઈઝ ટુ સ્પાઈસી…’*

હવે .. જગત આખું એ જ ભારતીય હર્બ્સ પાછળ ઘેલું છે. એ જ તજ – લવિંગ, મરી – મસાલા, હળદર, મરચું, અજમો, જાયફળ અને જાવંત્રીનો ઔષધિય મહિમા હવે બધા જ સ્વીકારે છે.!!!

*કોરોના કાળમાં પણ આ જ આપણાં મસાલા હવે ઔષધ તરીકે કારગત નિવડી રહ્યાં છે.*

આપણે સદીઓથી રસોઈમાં *હળદર* નો ઉપયોગ કરીએ છીએ,

હવે આપણને કહેવામાં આવે છે કે, હળદર ખાઈએ તો અલ્ઝાઈમરથી મહદ અંશે બચી શકીએ. વૈજ્ઞાનિક પરીક્ષણો નહોતા થયા ત્યારે પણ આપણે હળદરનો ઔષધ તરીકે ઉપયોગ કરતા હતા.

હવે મેડિકલ સાયન્સ કહે છે કે, *તેમાં કરક્યુમિન નામનું એક ચમત્કારિક તત્ત્વ છે – જે મોટાભાગના વાઈરસ, બેક્ટેરિયા અને ફંગસ સામે જબરજસ્ત પરિણામ આપે છે.*

અમારા જુનાગઢમાં વર્ષો પહેલાં અઠવાડિયે એક વખત એક વૈદ્યરાજ આવતા.

ટોકન ચાર્જ લઈને તેઓ નાની – મોટી બીમારીનો ઈલાજ સૂચવે. એમની સારવાર પણ એકદમ યુનિક. આપણા રસોડામાં ઉપલબ્ધ હોય તેવી વસ્તુઓ જ દવા તરીકે સૂચવે.

કોઈને અજમો લેવાનું કહે,
કોઈને મેથી તો
કોઈને વરિયાળી , તજ – લવિંગ , એલચી, જાયફળ કે ધાણાજિરુ.

લોકો તેમને *‘રસોડાં વૈદ્ય’* તરીકે જ ઓળખતા.

*આપણું રસોડું સ્વયં એક ઔષધ કેન્દ્ર હતું,* આપણે તેને રોગોનું ઘર બનાવી દીધું. ફ્રોઝન ફૂડ, પ્રિઝર્વેટિવ ધરાવતા ખાદ્યપદાર્થો અને જાતજાતનાં ફાલતૂ સૉસ આપણાં ભોજનનો હિસ્સો બન્યા.

અસલી વસ્તુઓ વિસરાતી ગઈ અને સિન્થેટિક પદાર્થો ઘૂસતા ગયા.

*જરા વિચાર કરો,*

કહેવાતી ચાઈનીઝ ડિશમાં ચિલી સોસ, ટોમેટો સોસ, ગાર્લિક સોસ વગેરે ઠલવાય છે.

સવાલ એ છે કે, *શું આપણી ચટણીઓ એ ફ્રેશ સોસ જ ન ગણાય ?*

આપણે લસણની, મરચાંની, આદુની, કોથમીર – ફુદીનાની ફ્રેશ ચટણીઓ બનાવી જાણીએ છીએ.

આ બધી ચટણીઓ એક પ્રકારે એપેટાઈઝરનું કામ પણ કરે છે અને ઔષધનું પણ કરે છે. એમ જણાવાતા પ્રદીપભાઈ ઉમેરે છે કે આપણને આવા છ-બાર મહિના પહેલા બનેલા અને ભરપૂર કેમિકલ્સ ધરાવતા હાનિકારક સોસની કોઈ જ આવશ્યકતા નથી. પણ, હૈસો હૈસો ચાલ્યા કરે છે.

બદામ – પિસ્તાવાળું દૂધ બાળકોને આપવાને *બદલે* હવે આપણે ટીનપેક ફૂડ સપ્લીમેન્ટ આપીએ છીએ,

ચિક્કાર ફળો ઉપલબ્ધ હોવા છતાં *માત્ર ૨૫ ટકા ફળોનો રસ ધરાવતા ટેટ્રા પેક ખરીદીએ છીએ. !!!*

આપણા ગામના પાદરે *સરગવો* સાવ રેઢો ઊભો હતો,

વડવાઓ તેનાં પાનમાંથી થેપલાં, મુઠિયાં અને સબ્જી બનાવતાં.

એ બંધ કર્યું.

આજે એ જ પાંદડાનો પાવડર બે-ત્રણ હજાર રૂપિયે કિલો ખરીદીને ગળચીએ છીએ. કારણ કે, હવે તો નિષ્ણાતો તેનાં ગુણગાન ગાય છે !

*યાદ રાખજો,*

આપણાં વડવાઓ કરતાં મોટા નિષ્ણાતો બીજા કોઈ નહોતા, કોઈ નથી.
*જરૂર થી વાંચજો*.
*આગળ ગ્રુપ માં મોકલો*

Share this:

*પ્રભૂ નો ભાગ*

શામજી નાનપણ થી ભરાડી હતો. ભાઈ બંધ ઘણા અને સામજી એનો હેડ હતો, ભાઈબંધો ને ભેગા કરી ને પછી આંબલી પાડે, કોઈના ખેતર માંથી શિંગ ના પાથરા ઉપાડે, ગાંડા બાવળ માંથી હાંઘરા પાડે અને પછી ગામને પાદરે વડ નું ખુબ જ મોટું ઝાડ એની નીચે બેસીને પછી *બધી જ વસ્તુના ઢગલાં કરતાં અને પછી સામજી ભાગ પાડે*

બધા ભાયબંધ ના ભાગ કરીને છેવટે *એક વધારાનો ભાગ કરે* ભાઈબંધ પુછે એલા સામજી આ કોનો ભાગ

*તો શામજી કહે આ ભાગ પ્રભુનો*

અને પછી સૌ પોત પોતા નો ભાગ લઈને રમવા દોડી જતા. અને * પ્રભૂનો ભાગ ત્યાં મુકી જતા, રાતે પ્રભૂ ત્યાં આવશે, અને છાનામાના તે પોતાનો ભાગ આવી ને ખાઈ જશે એમ શામજી બધા ને સમજાવે*

*બીજે દિવસે સવારે વડલે જઈને જોતા તો ભગવાન એનો ભાગ ખાઈ ગયા હોય બોરના ઠળીયા ત્યાં પડ્યા હોય*

અને પછી તો આ *રોજની એમની રમત થઈ ગઈ*

અને આમ રમતાં રમતાં *શામજી મોટો થયો ગામડે થી શહેર કમાવવા ગયો*

બે હાથે ઘણું ય ભેગું કર્યું જેમ જેમ *કમાણી વધતી ગઈ તેમ તેમ શામજી નો લોભ વધતો ગયો ધન ભેગુ તો ઘણું કર્યું પણ શામજી પેલો *ભગવાન નો ભાગ કાઢવાનું ભુલી ગયો*

લગ્ન કર્યા છોકરા છૈયા ને પરણાવ્યા એના છોકરા છૈયા શામજી ઘર મા દરેક ની જરૂરિયાત પુરી કરે જેને જે જોતું હોય તે લાવી આપે *આ બધી પળોજણ મા પ્રભૂ નો ભાગ તો હવે સાવ ભુલાઈ જ ગયો*

ધીમે ધીમે શામજી ને થાક લાગવા માંડ્યો એમાંય તેની પત્ની માંદગીમાં ગુજરી ગઈ પછી તો *શામજી સાવ ભાંગી ગયો હવે શરીર સાથ નહિ આપે તેમ લાગવા માંડ્યું*

છોકરા ઓ ધંધે ચડી ગયા છે હવે હું કામ નહિ કરું તો ચાલશે આમ વિચાર સામજી ને આવ્યો અને *શામજી એ કમાવવાનું બંધ કર્યું*

*છોકરા ઓ એ* વ્યવહાર બધો પોતાના હાથમાં લઈ લીધો અને પછીતો મકાન મિલકત ના *ભાગ પડ્યા બધાએ બધું વહેંચી લીધું વધ્યો ફક્ત શામજી એક પણ છોકરાએ રાજી ખુશીથી એમ ના કહ્યું કે બાપા અમારી ભેગા ચાલો*

અને શામજી પાછો પોતાના ગામ પોતાના એ જૂના મકાન મા *એકલો રહેવા લાગ્યો હાથે રાંધી ને ખાય ને દિવસો પસાર કરે*

એક દિવસ શામજી ને શરીર મા કળતર જેવું લાગ્યું ભૂખ લાગી હતી પણ પથારીમાંથી ઊઠાતુ ન્હોતું અને આજ શામજી ને *પ્રભુ યાદ આવ્યા* હે ઈશ્વર નાનો હતો ત્યારે

રમતાં રમતાં ય તારો ભાગ કાઢવાનું ન્હોતો ભુલતો અને પછી જેમ જેમ મોટો થયો એમ આ મારુ આ મારુ કરવામાં તને સાવ ભુલી ગયો.

પ્રભુ જેને હું મારાં માનતો હતો તે કોઈ મારાં નથી રહ્યાં અને આજે સાવ એકલો થઈ ગયો ત્યારે ફરી પાછી તારી યાદ આવી છે મને માફ કરજે
ભગવાન…

હ્રદય નો *પસ્તાવો આંખ માંથી આસુ બનીને વહેવા લાગ્યો* અને ત્યાં
*ડેલી ખખડી*

શામજીએ સહેજ ઊંચા થઈને જોયું તો *રઘો કોળી એનો નાનપણ નો સાથી* બિચારો પગે સહેજ લંગડો એટલે આ લોકો એને ક્યાંય રમતમાં ભેગો રાખતા નહિ, તે આજ હાથમાં કંઇક *વસ્તુ ઢાંકી ને લાવ્યો હતો*

શામજી એ સુતાં સુતાં જ આવકાર આપ્યો. આવ રઘા આવ. રધાએ લાવેલ વસ્તુ નીચે મૂકી અને શામજી ને ટેકો કર્યો ને બેઠો કર્યો પાણી નો લોટો આપ્યો અને કહ્યું લ્યો કોગળો કરીલ્યો *તમારી હાટુ ખાવાનું લાવ્યો છું*

શામજી કોગળો કરી મોઢું લૂછીને જ્યાં કપડું આઘુ કર્યું ત્યાં *ભાખરી ભરેલ ભીંડાનું શાક અને અડદ ની દાળ ભાંળીને શામજી ની આંખમાં આંહુડા આવી ગયા*

આજ કેટલા દીએ આવું ખાવાનું મળ્યું તેણે રઘા હામુ જોય ને કીધું

રધા આપડે નાના હતાં ત્યારે તું અમારી હારે રમવા આવતો પણ તું પગે લંગડો એટલે *અમે તને અમારી ભેગો નો રમાડતાં અને આજ તું આ ખાવાનું લાવ્યો મારા ભાઈ આ હું કયે ભવે ચૂકવિશ*

પાણી નો લોટો એની બાજુમાં મૂકતા *રધો બોલ્યો તમે તો પેલા ચૂકવી દીધું છે હવે મારો વારો છે*

ચૂકવી દીધું છે ? ક્યારે ? *શામજી ની આંખમાં પ્રશ્નાર્થ આવ્યો*

*રધાએ માંડીને વાત કરી તમે બધા બોર વીણી ને આંબલી પાડી ને ઓલા વડલા હેઠે ભાગ પાડવા બેહતા ત્યારે ખબર છે *પ્રભુનો ભાગ* કાઢતા અને કહેતા કે ભગવાન આવશે અને એનો ભાગ ખાઈ જશે.

ઈ *તમારા ગયા પછી હું ત્યાં આવતો અને એ ભાગ હું ખાઈ જતો*

તમે બધા બીજે દિવસે આવો ને ત્યાં બોરના ઠળિયા પડ્યાં હોય એટલે *તમને બધાને એમ લાગતું કે પ્રભુ એનો ભાગ ખાઈ ગયા પણ એ હું ખાઈ જતો* અને વિચારતો કે *આ હું કયે ભવ ચૂકવિશ*

પણ ગઇકાલે રાતે બધા પાદરે બેઠાં હતાં ત્યારે તમારી વાત થાતી હતી કે બિચારો શામજી દુઃખી દુઃખી થઈ ગયો બિચારા નું કોઈ નથી

અને ઘરે જઈને *રાતે સુતાં સુતાં વિચાર આવ્યો કે રઘા ઓલ્યું ઋણ ચૂકવવાનો સમય આવી ગયો છે* એટલે પછી આ ખાવાનું લઈને આવ્યો.

*હવે તમારે હાથે નથી રાંધવાનું તમારું બેય ટાઈમનું ખાવાનું મારા ઘરેથી આવશે* અને બીજું કાય નાં નથી પાડવાની અને *કાંઈ બોલો તો મારા સમ છે*

*શામજી ની આંખમાંથી આહૂડાં પડી ગયા* અને રઘા હામુ જોઈને કીધું

રઘા કમાવા શીખ્યો ત્યારથી આ મારાં છોકરાં *આ મારો પરિવાર એ દરેક ની જરૂરિયાત પૂરી કરવામાં આખી જુવાની ખર્ચી નાંખી પણ છેલ્લે બધાએ મને તરછોડી દીધો*

અને નાનપણ માં ખાલી રમતાં રમતાં અણસમજ માં *પ્રભુનો ભાગ* કાઢ્યો હતો *તોય આજ એણે પાછો મને સંભાળી લીધો*

રઘો શામજી સામું અને સામજી રઘા સામું જોય રહ્યાં અને *બેય ની આંખ માંથી એક બીજા ના આભાર વ્યક્ત કરતા આંસુ વહી રહ્યાં હતા*

*ઈશ્વર માટે જાણે – અજાણે પણ કરેલું, કશુંય એળે નથી જતું. એ એક નું અનેક કરીને પાછું આપી દે છે* ✍️

Share this:

गणित के एक शिक्षक घूमने गए!! शाम के समय एक रेस्टोरेंट में पिज़्ज़ा खाने चले गए!! उन्होंने मेनू देखकर एक 9 इंच के पिज़्ज़ा का आर्डर दे दिया!! कुछ देर बाद वेटर 5-5 इंच के दो गोल पिज़्ज़ा लेकर गुरूजी के सामने उपस्थित हुआ और कहा कि सर ! 9 इंच का पिज़्ज़ा उपलब्ध नहीं है, इसलिए आपको 5-5 इंच के दो पिज़्ज़ा दिए जा रहे हैं, जिससे कि आपको 1 इंच पिज़्ज़ा एक्सट्रा फ्री में मिल रहा है! गणित शिक्षक जी ने बड़े प्यार से वेटर से रेस्टोरेंट के मालिक को बुलाने के लिए कहा!!

जब रेस्टोरेन्ट का मालिक आया तो गुरूजी ने उससे बड़े प्यार से पूछा कि आप कितने पढ़े हैं? मालिक ने कहा, सर! मैं पोस्ट ग्रेजुएट हूँ। गुरूजी ने फिर पूछा कि मैथ्स कहाँ तक पढ़ा है? मालिक ने कहा, सर! ग्रैजुएशन तक!! तब गुरूजी ने कहा कि क्या आप मुझे बता सकते हैंं कि मैथ्स में एक सर्कल का क्षेत्रफल निकालने का क्या फार्मूला है?

मालिक ने कहा, Sir “πr²”
गूरूजी ने कहा, ठीक है
आगे उन्होंने कहा, Now where π = 3.142857 and r is radius of the Circle.

मैंने आपको 9 इंच व्यास के पिज़्ज़ा का आर्डर दिया था, जिसका क्षेत्रफल फार्मूला के अनुसार 63.64 Square inch होता है! क्या में सही हूँ? मालिक ने कहा, जी! बिलकुल सहीं हैं!

अब गुरूजी ने आगे कहा कि आपने मुझे 5-5 इंच के दो पिज़्ज़ा ये कह कर दिए हैं कि आपको 1 इंच पिज़्ज़ा फ्री दिया जा रहा है, अब आप 5 इंच के एक पिज़्ज़ा का क्षेत्रफल निकालिये!!

क्षेत्रफल निकाला गया, जो निकला “19.64 Square इंच” यानी 2 पिज़्ज़ा का एरिया 39.28 Square इंच!!

अब गुरूजी ने कहा कि अगर आप मुझे 5 इंच का एक तीसरा पिज़्ज़ा और भी देते हैं, तब भी मैं घाटे में ही रहूँगा!! और आप कह रहे हैं कि मुझे 1 इंच पिज़्ज़ा फ्री दिया जा रहा है!!

रेस्टोरेंट का मालिक नि:शब्द!! बेचारे से कोई उत्तर देते नहीं बना!! अंत में उसने गुरूजी को 5-5 इंच के 4 पिज़्ज़ा देकर अपनी जान छुड़ाई!!

ऐसे होते हैं गुरुजी।।।।।।