એક ચાર વર્ષનો ભાઈ અને એની છ વર્ષની બહેનબંને

એક ચાર વર્ષનો ભાઈ અને એની છ વર્ષની બહેનબંને ભાઇ બહેન બજાર મા ફરવા નીકળ્યા છેનાનો ભાઈ છટા થી આગળ ચાલે છેઅને બહેન પાછળ છેથોડી થોડી વારે ભાઈ પાછળ જોતો જાય છે કે બહેન આવે છે કે નહીંરમકડા ની એક દુકાન આગળ બહેન ઊભી રહી જાય છેભાઈ નજીક આવી ને પૂછે છે”કેમતારે કાંઇ લેવુ છે ?”બહેને ઢીંગલી સામે આંગળી ચીંધીને બતાવ્યુંભાઈ એ બહેન ની આંગળી પકડીઅને એક વડીલ ની અદા થીબહેન ને એ ઢીંગલી હાથ મા આપીબહેન ખુબ જ ખુશ થઇકાઉન્ટર પર બેઠેલો વેપારીઆ ભાઈ બહેન ને બહાર થી જોતા હતાઅને ભાઈ ના માસુમ વડપણ ને નીરખી ને મનમાં મુસ્કુરાતા હતાકાઉન્ટર પાસે આવીને ચાર વર્ષનો એ બાળક બોલ્યો’આ ઢીંગલી નુ શું છે ?'”જીવતર ને ઘોળીને પી ગયેલા” એ વેપારી એ કહ્યું’તમારી પાસે શું છે ?’બાળકે ચડ્ડી ના ખીસ્સામાં થી સમુદ્ર ના છીપલા કાઢ્યાઅને કાઉન્ટર પર મુક્યાપેલા વેપારીએ એ જ માર્મિક હાસ્ય સાથે બાળક ઉપર અમીભરી દ્રષ્ટિ કરીઅને જેમ રુપિયા ગણે એમ છીપલા ગણ્યાબાળકે કહ્યું ‘કેમ ઓછા છે ?’વેપારી કહે’ના આમાંથી તો વધશે’વધેલા છીપલા ફરી ખીસ્સામાં નાખી અને ઢીંગલી રમાડતાં એ બાળકો તો જતાં રહ્યાં પણએના ગયા પછી વેપારી ને એના માણસે પૂછ્યું’આવી કિંમતી ઢીંગલી તમે છીપલા ના બદલા મા આપી દીધી ?’વેપારી એ કહ્યું’ભાઈ, આપણે મન આ છીપલા છેએને મન તો એની સંપતિ છેઅનેઅત્યારે એને ભલે ના સમજાયપણ એ મોટા થશે ત્યારે તો એને સમજાશ નેેકે છીપ ના બદલે આપણે ઢીંગલી લઈ આવેલા ત્યાંરે એ મને યાદ કરશેઅનેએ વિચારશે કે દુનિયામાં સજ્જન માણસો પણ છે’ કૈંક ઈચ્છાઓ અધૂરી હોય છે,જિંદગી તોયે મધૂરી હોય છે,દ્રાક્ષ ખાટી દર વખત હોતી નથી,જીભ પણ ક્યારેક તૂરી હોય છે.લીમડાના પાન મેં પણ ચાખ્યાછેમાણસના બોલ કરતા મીઠા લાગ્યાછેજિંદગી રોજ મને શીખવે કે જીવતા શીખ,એક સાંધતા તેર તૂટશે, પણ સીવતા શીખ..”મન ભરીને જીવો,મનમાં ભરીને નહી” –