થોડા દિવસ પહેલા મીડીયમ ઈગ્લીશ શાળામાં બોલાવામાં આવેલ, ત્યાંના પ્રિન્સીપાલની ફરીયાદ એ હતી કે, એક બાળક વાલી મીટીંગ કયારેય પોતાની માતાને શાળાએ લાવતો નથી, અને ઘરે જાણ પણ કરતો નથી. ધોરણ પાંચના તે કલાસના દરેક વિદ્યાર્થીઓ સાથે અલક મલકની વાતો કરી ને પછી દરેકને કેવી ”મા” પસંદ છે. તે નિબંધ લખવા માટે આપ્યો, દરેકે પોત પોતાની માતાના વખાણ લખ્યા હતા. રાહુલના લખાણનું હેડીંગ હતું. ”ઓફ લાઈન મા” મારે મા જોઈએ છે પણ ઓફ લાઈને. મારે અભણ મા જોઈએ છે જેને મોબાઈલ વાપરતા નહીં આવડે તો ચાલશે પણ મારી સાથે દરેક જગ્યાએ જવા માટે સમય હોય. મારે જીન્સ અને ટીર્શટ પહેરે તેવી મા નહીં પણ છોટુના મમ્મી જેવી સાડી પહેરતી મા જોઈએ છે. જેના ખોળામાં માથું રાખીને હું છોટુની જેમ સુઈ શકું. મારે મા તો જોઈએ છે પણ ઓફ લાઈન જેને મારા માટે સમય તેના મોબાઈલ કરતાં વધારે હોય પપ્પા માટે વધારે હોય જો ઓફ લાઈન મા હશે તો પપ્પા સાથે ઝગડો નહિ થાય. મને સાંજે સુતી વખતે વીડીયો ગેમ્સની બદલે વાર્તા સંભળાવીને સુવરાવશે ઓન લાઈન પીઝા નહિ મંગાવે મને અને બાને સમયસર રસોઈ કરીને જમાડશે. બસ મારે તો એક ઓફ લાઈન મા જોઈએ. આટલું વાંચતા મોનીટરના હીંબકા પુરા કલાસમાં સંભળાય રહયા હતાં. દરેક વિદ્યાર્થીની આંખોમાં ગંગા જમુના વહેતી હતી. (સત્ય ઘટના )