1857 की मनु – झांसी की रानी लक्ष्मीबाई

 http://pittpat.blogspot.com/2010/11/queen-of-jhansi-rani-laxmi-bai-manu.html

.
मणिकर्णिका दामोदर ताम्बे (रानी लक्ष्मी गंगाधर राव)
(१९ नवम्बर १८३५ – १७ जून १८५८)

मात्र 23 वर्ष की आयु में प्राणोत्सर्ग करने वाली झांसी की वीर रानी लक्ष्मी बाई के जन्मदिन पर अंतर्जाल से समय समय पर एकत्र किये गये कुछ चित्रों और पत्रों के साथ ही सेनानी कवयित्री सुभद्रा कुमारी चौहान की ओजस्वी कविता के कुछ अंश:

हुआ यज्ञ प्रारम्भ उन्हें तो सोई ज्योति जगानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

रानी – 1850 में फोटोग्राफ्ड

महलों ने दी आग, झोंपड़ी ने ज्वाला सुलगाई थी,

यह स्वतंत्रता की चिनगारी अंतरतम से आई थी,

झाँसी चेती, दिल्ली चेती, लखनऊ लपटें छाई थी,

मेरठ, कानपुर,पटना ने भारी धूम मचाई थी,

जबलपुर, कोल्हापुर में भी कुछ हलचल उकसानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

युद्धकाल में रानी लिखित पत्र

इस स्वतंत्रता महायज्ञ में कई वीरवर आए काम,

नाना धुंधूपंत, ताँतिया, चतुर अज़ीमुल्ला सरनाम,

अहमदशाह मौलवी, ठाकुर कुँवरसिंह सैनिक अभिराम,

भारत के इतिहास गगन में अमर रहेंगे जिनके नाम।

लेकिन आज जुर्म कहलाती उनकी जो कुरबानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

युद्धकाल में रानी लिखित पत्र

इनकी गाथा छोड़, चले हम झाँसी के मैदानों में,

जहाँ खड़ी है लक्ष्मीबाई मर्द बनी मर्दानों में,

लेफ्टिनेंट वाकर आ पहुँचा, आगे बढ़ा जवानों में,

रानी ने तलवार खींच ली, हुया द्वंद असमानों में।

ज़ख्मी होकर वाकर भागा, उसे अजब हैरानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

रानी का पत्र डल्हौज़ी के नाम

रानी बढ़ी कालपी आई, कर सौ मील निरंतर पार,

घोड़ा थक कर गिरा भूमि पर गया स्वर्ग तत्काल सिधार,

यमुना तट पर अंग्रेज़ों ने फिर खाई रानी से हार,

विजयी रानी आगे चल दी, किया ग्वालियर पर अधिकार।

अंग्रेज़ों के मित्र सिंधिया ने छोड़ी राजधानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

मनु के विवाह का निमंत्रण पत्र

विजय मिली, पर अंग्रेज़ों की फिर सेना घिर आई थी,

अबके जनरल स्मिथ सम्मुख था, उसने मुहँ की खाई थी,

काना और मंदरा सखियाँ रानी के संग आई थी,

युद्ध श्रेत्र में उन दोनों ने भारी मार मचाई थी।

पर पीछे ह्यूरोज़ आ गया, हाय! घिरी अब रानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

अमर चित्र कथा का मुखपृष्ठ्

तो भी रानी मार काट कर चलती बनी सैन्य के पार,

किन्तु सामने नाला आया, था वह संकट विषम अपार,

घोड़ा अड़ा, नया घोड़ा था, इतने में आ गये सवार,

रानी एक, शत्रु बहुतेरे, होने लगे वार-पर-वार।

घायल होकर गिरी सिंहनी उसे वीर गति पानी थी,

बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी,

खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी।।

झांसी की रानी की आधिकारिक मुहर

रानी गई सिधार चिता अब उसकी दिव्य सवारी थी,

मिला तेज से तेज, तेज की वह सच्ची अधिकारी थी,

अभी उम्र कुल तेइस की थी, मनुज नहीं अवतारी थी,

हमको जीवित करने आयी बन स्वतंत्रता-नारी थी,

Share this:

नफरत सिर्फ ब्राह्मणों के खिलाफ क्यों फैली? नफरत यादव, सुनार, धोबी, कुम्हार या बाकी जातियों के खिलाफ क्यों नहीं फैली? ये एक वाजिब प्रश्न है।
सुनिए जरा…
अगर आप यादव से नफरत करेंगे तो उससे दूध लेना बंद कर देंगे; पर फिर भी हिन्दू रहेंगे।
अगर आप सुनार से नफरत करेंगे तो उससे आभूषण बनवाना बंद कर देंगे; पर फिर भी आप हिन्दू रहेंगे।
अगर आप धोबी, कुम्हार से नफरत करेंगे तो कपड़े धुलवाना और बर्तन खरीदना बंद कर देंगे; पर फिर भी आप हिन्दू रहेंगे।
पर, अगर आप ब्राह्मण से नफरत करेंगे तो तो आप सभी धार्मिक रस्मों जैसे कि जन्म, शादी, मृत्यु के लिए उसके पास जाना बंद कर देंगे और और ये सब रस्में आ कर चर्च का पादरी करेगा।
ब्राह्मणों से नफरत करना यानी 

anti-brahminism, 2000 साल पुराने “जोशुआ” प्रोजेक्ट का हिस्सा है जिसका एजेंडा पूरे हिंदुस्तान को ईसाई मुल्क बनाना है। हिंदुओं  का धर्मान्तरण तब तक नहीं हो सकता जब तक वे ब्राह्मणों के संपर्क में हैं। 

हिन्दू जातियों में ब्राह्मणों के लिए इतनी नफरत बढ़ाओ की वे ब्राह्मणों के पास किसी भी काम के लिए जाना बंद कर दें और धर्मान्तरण के दरवाजे खुल जाएं। 
सबसे पहले ईसाई मिशनरी Robert Caldwell ने आर्यन-द्रविड़ियन थ्योरी बनाई ताकि दक्षिण भारतीयों को अलग पहचान देखे धर्मान्तरण किया जाए, जिसमे उत्तर भारतीयों को ब्राह्मण आर्यन दिखाया गया। 
इनकी एजेंडा यहां खत्म नहीं हुआ। इसके बाद दूसरे मिशनरी और संस्कृत विद्वान John Muir ने मनुस्मृति को एडिट किया, इसमें वामपंथियों ने मदद की |
ब्राह्मण विरोध के चलते अम्बेडकर ने कई हिन्दू जातियों को दलित के नाम से टैग कर दिया जो ब्रिटिश सरकार में डिप्रेस्ड क्लासेज थीं। मंडल कमीशन के ब्राह्मण विरोधियों ने कई जातियों को पिछड़ा घोषित कर दिया जिनके राजघराने तक चलते थे।
ब्राह्मण विरोध, सनातन विरोध का ही छद्म नाम है। क्योंकि ब्राह्मणवाद, मनुवाद तो बहाना है;

असली मकसद हिन्दू धर्म को मिटाना है।
साभार- Sanjay Mishra

Share this:

જો તમે ખેડૂતપુત્રના વારસદાર હોય તો એક વાર જરૂર વાચજો,

# એક ખેડૂતના મનની વાત #
માણસ સપના જુએ છે,  જે જરૂર પુરા થાય છે. પણ ખેડૂતના સપના ક્યારેય પુરા થતા નથી, ખુબ જ મોટા સપના અને મહેનતથી પાક તૈયાર કરે છે, પણ જયારે તૈયાર થયેલો પાક બજારમાં વેચવા જાય છે,  ત્યારે ખુબ જ ખુશ થતો થતો જાય છે. ઘરે છોકરાઓને કહેતો જાય છે કે, આજે તમારા માટે કપડાં અને મિઠાઇ લેતો આવીશ. પત્નિને કહે છે કે, તારી સાડી જુની થઈને ફાટવા લાગી છે, આજે એક નવી સાડી લેતો આવીશ. ત્યારે પત્નિ કહે છે કે ના ના આ તો હજુ ચાલે એમ છે, તમે તમારા માટે જૂતા લેતા આવજો તુટી ગયા છે. જયારે ખેડૂત માર્કેટયાર્ડમાં પહોંચે છે ત્યારે, તેની એક મજબુરી હોય છે કે, તે પોતાના માલની કિંમત પોતે નક્કી નથી કરી શકતો. વેપારી તેના માલની કિંમત પોતાના હિસાબથી નક્કી કરે છે.

એક સાબુના પેકેટ પર પણ એની કિંમત લખેલી હોય છે, એક બાકસના બોક્ષ પર પણ તેની કિંમત લખેલી હોય છે, પણ ખેડૂત પોતાના માલની કિંમત પોતે કરી શકતો નથી. 

તો પણ માલ તો વેચાઇ જાય છે, પણ ભાવ તેના ધાર્યા પ્રમાણે નથી મળતો, માલનું વજન થઇ ગયા પછી જ્યારે રૂપિયા મળે છે ત્યારે વિચાર કરે છે કે, એમાંથી દવાવાળાને આપવાના છે, ખાતરવાળાને આપવાના છે, અને મજુરને પણ આપવાના છે, અને હા વિજળીનું બિલ પણ તો ભરવાનું છે. બધો હિસાબ કર્યા પછી કશું જ બચતુ નથી. તે લાચાર બનીને ઘરે આવતો રહે છે. છોકરાઓ તેના ઘર આંગણે રાહ જોઇને ઉભા હોય છે. બાપુજી-બાપુજી કરતાં બાળકો તેને વળગી પડે છે, અને પૂછે છે કે અમારા નવા કપડાં લાવ્યા. ?…..ત્યારે ખેડૂત કહે છે કે, બેટા બજારમાં સારા કપડા જ ન હતા, દૂકાનવાળો કહે તો હતો કે આ વખતે દિવાળી પર સારા કપડાં આવશે, એટલે લઇ લેશું.

પણ ખેડુતની પત્નિ સમજી જાય છે કે માલનો સારો ભાવ મળ્યો નથી, તે છોકરાઓને કહે છે કે, જાઓ હવે તમે રમવા જતા રહો. ખેડૂત પત્નિને કહે છે કે, અરે હા તારી સાડી પણ નથી લાવી શકયો. પત્નિ પણ સમજદાર હોય છે તે કહે છે કે, કાંઈ વાધો નહિ ફરી ક્યારેક લઇ લેશું પણ તમે તમારા જૂતા લેતા આવ્યા હોય તો.?….. ખેડૂત કહે છે અરે એ તો હુ ભૂલી જ ગયો, પત્ની પણ પતિ સાથે વરસોથી રહે છે ખેડૂતનો નિરાશ ચહેરો જોઇને અને વાત કરવાના અંદાજ પરથી તેની પરેશાની સમજી જાય છે, તો પણ ખેડૂતને દિલાશો આપે છે. અને પોતાની ભિજાયેલી આખોને સાડીના છેડાથી લૂછતાં લૂછતાં રસોડામાં ચાલી જાય છે.

પછી બીજા દિવશે સવારે આખો પરિવાર નવા સપના નવી આશાઓ સાથે ફરીથી નવા પાકની કામગીરીમાં લાગી જાય છે. આ કહની બધા જ નાના મોટા ખેડૂતોને લાગુ પડે છે.
હું એમ  નથી કહે તો કે દર વખતે પાકનો સારો ભાવ નથી મળતો,

પણ જયારે પણ ભાવ વધે ત્યારે મિડીયા વાળા કેમેરા લઈને બજારમાં પહોંચી જાય છે, અને એકની એક જાહેરાત દશ વાર બતાવે છે. કેમેરાના સામે શહેરની બહેનો હાથમાં બાસ્કેટ લઇને પોતાનો મેક-અપ સરખો કરતી કરતી કહે છે કે, શાકભાજીના ભાવ બહુ વધી ગયા છે, અમારા રસોડાનું બજેટ બગાડી નાખ્યું છે. પણ હું એમ કહું છું કે ક્યારે ક પોતાનુ બાસ્કેટ ખુણામાં મુકીને કોઇ ખેતરમાં જઈને કોઇ ખેડૂતની હાલત તો જુઓ. તે કઇ રીતે પાકને પાણી આપે છે?…..
* 25 લીટરની દવા ભરેલી ટાંકી પોતાના ખભે ભરાવીને કેવી રીતે દવાનો છંટકાવ કરે છે?…..

* 20 કિલોનું ટોકર ઉંચકીને કેવી રીતે આખા ખેતરમાં ફરી ફરીને પાકને ખાતર આપે છે?…..

* પાવર કાપમાં પણ પાવર આવવાની રાહ જોતાં-જોતાં આખી રાતના ઉજાગરા કરે છે?…..

* આવા ધગધગતા ઉનાળામાં માંથાનો પરસેવો પગની પાની સુધી પહોચી જાય છે?…..

* ઝેરીલા જાનવરોનો ડર હોવા છતાં પણ ઉગાડા પગે ખેતરોમાં રખડવુ પડે છે?…..
જે દિવશે તમે આ વાસ્તવિકતા પોતાની આંખોથી જોઇ લેશો, તે દિવશથી રસોડામાં પડેલા શાકભાજી, ઘઉ, ચોખા, દાળ, ફળ, મસાલા, દૂધ બધુ જ સસ્તુ લાગવા માંડશે…

ત્યારે તો તમે કોઇ ખેડૂતનું દુઃખ સમજી શકશો.
# જયજવાન

જય કિશાન #