બાળક માટે

એક બહેન પોતાના નાના બાળકને તેડીને ભાવનગર બસ-સ્ટેન્ડ ઉપર ઈન્કવાયરી ઑફિસમાં જઈને પૂછવા લાગી. ‘ભાઈ, વડોદરા જનારી બસ ક્યારે મળશે ?’
કલાર્કે કહ્યું ‘સવારે આઠ વાગે.’
‘આઠ વાગ્યા પછી કોઈ બસ જાય છે ?’
‘બીજી સાડા નવ વાગ્યાની મળશે.’
‘બપોર પછી કોઈ બસ વડોદરા જાય છે ?’
‘હા, દોઢ વાગ્યાની મળશે.’
‘સાંજની કોઈ બસ છે ?’
‘હા, સાંજે સાડા પાંચની બસ મળશે.’
‘રાતની કોઈ બસ છે ?’
‘હા, રાતની સાડા નવ વાગ્યાની બસ મળશે.’
‘સારું. ભાવનગરથી જે બસો જાય છે, તેટલી જ વડોદરાથી ભાવનગર આવતી હશે ને.’
‘હા, જેટલી અહીંથી વડોદરા જાય છે, તેટલી બસો પાછી અહીં પણ આવે છે.’
‘આમાં એક્સપ્રેસ કેટલી અને લોકલ કેટલી ?’
‘આટલી એકસપ્રેસ અને આટલી લોકલ’
‘લકઝરી કેટલી બસો ?’
‘એક જવાની અને એક આવવાની.’
‘લકઝરીને સામાન્ય બસના ભાડાના દરમાં કેટલો તફાવત છે ?’
કલાર્ક પરેશાન થઈ ગયો. તેણે કહ્યું, ‘બહેન, તમારે કઈ બસમાં જવું છે તે જ પૂછો ને. તમારી પાછળ ખાસ્સી એવી લાંબી લાઈન થઈ ગઈ છે. તમારે જે બસનું રિઝર્વેશન કરવું હોય, તે પણ કરી દઉં. બોલો કઈ બસમાં જવું છે ?’
‘મારે તો કંઈ જવું નથી.’
‘તો તમે આટલું બધું કેમ પૂછતા હતા ?’
બહેને કહ્યું ‘તમે મારી સાથે વાત કરતા હતા. જેથી કરીને મારો આ બાબો ચૂપ થઈ ગયો હતો.’